مقایسه اثرتجویز شیاف پروژسترون با سالبوتامول برکاهش زایمان زودرس در زنانِ درمعرض خطر

زمینه و هدف: زایمان زودرس، مهم‌ترین عامل مرگ نوزاد در 28 روز اول زندگی در سراسر دنیاست. یک راه‌کار درمانی مناسب، می‌تواند منجر به طولانی‌ترشدن مدت بارداری، تکامل سیستم‌های مختلف بدن نوزاد و در نهایت، تحویل نوزادی سالم به اجتماع شود. هنوز تأثیر داروهای نگهدارنده‌ی زایمان زودرس؛ مورد توافق همگانی نیست. از طرفی دیگر، با توجه به عوارض زایمان زودرس و همچنین با توجه به این نکته که توافق نظری در مورد استفاده از داروهای مختلف در درمان زایمان زودرس وجود ندارد، تصمیم‌گیری برای درمان امری تجربی می‌باشد. لذا، هدف از مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی اثر شیاف پروژسترون و سالبوتامول بر کاهش زایمان زودرس در زنانِ در معرض خطر می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 56 زن باردارِ در معرض خطر زایمان زودرس که در طی سال‌های 87 تا 88، به درمانگاه زنان بیمارستان ولی‌عصرِ بیرجند مراجعه کرده و بین26 تا34 هفته‌ی بارداری قرار داشته‌اند، به روش در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی، در دو گروه شاهد و مورد قرارگرفته‌شده‌اند. درگروه اول، شیاف پروژسترون200میلی گرم(رکتال) به‌صورت یک روز درمیان تا پایان هفته‌ی34حاملگی و در گروه دوم، سالبوتامول تا پایان هفته‌ی 34حاملگی تجویزشده‌است. پس از پیگیری دوگروه و ثبت تاریخ زایمان بیماران، داده‌های به‌دست‌آمده در نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11واردشده و با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو و تی تست، تجزیه و تحلیل و نتایج در سطح معنادار 05/0 درصد گزارش‌شده-اند. یافته‌ها: میانگین سن جنینی در هنگام زایمان درگروه دریافت‌کننده‌ی پروژسترون3/1 ±7/37 هفته و در گروه دریافت‌کننده‌ی سالبوتامول1/2 ± 9/36 هفته بوده و اختلاف معنادار وجودنداشته‌است(18/0P=). میانگین مدت باقی ماندن جنین در رحم، به‌دنبال اقدام درمانی درگروه دریافت‌کننده پروژسترون8/1 ± 5/12 هفته و در گروه دریافت‌کننده سالبوتامول 3/2± 7/11 هفته بوده واز لحاظ آماری، معنادار نبوده‌است (18/0P=). نتیجه‌گیری: اطلاعات حاصل از این پژوهش، نشان‌دهنده‌ی آن است که به‌طور متوسط، دو رژیم درمانی پروژسترون وسالبوتامول، به‌ترتیب به میزان5/12هفته و7/11هفته توانسته‌اند حاملگی را حفظ نمایند. نتایج بیانگر آن است که رژیم درمانی پروژسترون درمقایسه با رژیم سالبوتامول، توانسته است به‌طور میانگین8/0 هفته بیشتر مدت ماندگاری حاملگی را افزایش دهد، هرچند این اختلاف از نظر آماری معنادار نبوده‌است.